Cine αναμνήσεις

Εσείς που είστε φίλοι του κινηματογράφου θα θέλαμε το οποιοδήποτε σχόλιο ή βοήθεια, όπως ιστορίες που θυμάστε για τα σινεμά, διορθώσεις ή συμπληρώσεις στους καταλόγους των κινηματογράφων. Εμείς θα συνεχίσουμε να εμπλουτίζουμε με νέα και περισσότερα θέματα το blog.

1. Ο Θεόδωρος ζει πολλά χρόνια στα Ιλίσια, αρχές Παπαδιαμαντοπούλου.Τα καλοκαίρια πήγαινε στον κινηματογράφο Ιλισσό. Επίσης θυμάται αρχές δεκεατίας 60 στην θέση της Μιχαλακοπούλου περνούσε ο Ιλισσός ποταμός. Κάποιος για να περάσει το ποτάμι υπήρχε μια γέφυρα στην Αλκμάνους. Στα πλάγια μάλιστα του ποταμού υπήρχαν παράγκες. Ο Ιλισσός ήταν σ' ένα ύψωμα και ήταν δροσερός κινηματογράφος. Τώρα στη θέση του βρίσκεται το ξενοδοχείο Holiday Inn.

2. Ο Αλέξανδρος θυμάται το 1964 πήγε να δει στην Αίγλη στο Ζάππειο την επιτυχία της εποχής "Οι 3 λοχίες" με Φρανκ Σινάτρα, Ντιν Μάρτιν. Κατά την διάρκεια της ταινίας χάθηκε ο ήχος. Ο μηχανικός πήρε ένα ηχειάκι απο το αναψυκτήριο δίπλα. Το διάλειμμα κράτησε περισσότερο απο μισή ώρα. Παρ' όλα αυτά ο κόσμος δεν έφυγε.

3. Ο Μάριος είχε μια θεία που έμενε στην οδό Φρύνης στο Παγκράτι. Το πίσω μπαλκόνι του διαμερίσματος της έβλεπε στο θερινό Παγκράτιο. Το 1968,69 είχε δει τις ταινίες που ήταν Ακατάλληλες για ανήλικες "Μπόνι και Κλάιντ", "Και οι 12 ήταν καθάρματα".

4. Η Σοφία που μένει στην Καλλιθέα θυμάται ότι στο Φλερύ στην οδό Σκίππη, απο την δεκαετία 80 έως σήμερα, έχει τραπεζάκια στο πίσω μέρος και σερβίρει σουβλάκια, πατάτες και μπύρες.

5. Ο Κώστας απο τον Αγ. Αρτέμιο μας λέει για την περίφημη Εύα στην Εμπεδοκλέους.

Ο συγκεκριμένος κινηματογράφος ήταν ο πρώτος που έκοβε μια κανονική και έβαζε πορνό.

Ηταν αρχές 70, χούντα ακόμα, στην τελευταία παράσταση 10 με 12μμ έβαζε τη τσόντα.

Η λέξη τσόντα ήταν το συνθηματικό που φώναζε ο κόσμος για να κόψει το φιλμ. Ηταν πράγματι αστείο να ακους ένα ολόκληρο σινεμά να φωνάζει τη λέξη τσόντα, γηπεδική ατμόσφαιρα! Φυσικά το σινεμά ήταν εντελώς γεμάτο. Το σινεμά ήταν στο τέρμα των λεωφορείων και της ανηφοριάς της Εμπεδοκλέους. Το πολύ αστείο ήταν ότι τα τελευταία λεωφορεία ανέβαιναν εντελώς γεμάτα ακόμα και με κόσμο από την επαρχεία.

Το αξιοσημείωτο ήταν ότι ερχόταν κόσμος και απο επαρχία!

6. Ο Παναγιώτης το 1970 πάει με τον πατέρα του στο Ντουάλ στον Αγ. Ι. Ρέντη. Στο ταμείο

ήταν ένας πιτσίρικος που έβγαζε τα εισιτήρια, αμέσως μετά ο πιτσιρίκος βγήκε απο ταμείο και πήγε στην πόρτα και έκοψε τα εισιτήρια, μετά πήρε ένα φακό και μας έβαλε μέσα στην αίθουσα. Πιθανόν ο ίδιος ο πιτσιρίκος θα ήταν και ο μηχανικός. Μέσα στο σινεμά ήταν μόνο μιά γριά που έλεγε σκατά ταινία, σκατά coca cola κλπ. Φυσικά η ταινία ήταν τόσο τριμένη που κράτησε λιγότερο απο μια ώρα!

7. Ο Χρήστος απο το Κουκάκι θυμάται το παλαιό χειμερινό Πανελλήνιον στη λεωφ. Συγγρού τις δεκαετίες 50 και 60. Ηταν ένας κινηματογράφος με ξύλινα καθίσματα, μιά σόμπα στη μέση και η οροφή ήταν απο τσίγκο. Το αστείο ήταν όταν έβρεχε. Το παρατσούκλι του αυτού του κινηματογράφου ήταν Σαλόν Κοτέτσι!

8. Η Γεωργία απο τα Ανω Πατήσια θυμάται την δεκαετία 80 τη Χαρά και κοντά το ομώνυμο ζαχαροπλαστείο. Ενας υπέροχος συνδιασμός γλυκά και θεάματα.

9. Ο Ακης απο τον Αγ. Δημήτριο θυμάται τον κινηματογράφο Λούλα που για να δει το Ακατάλληλο "Αντιός Γκρίνγκο" πήγε και κάθησε πάνω δίπλα στο προβολείο (κάτι σαν σινεμά ο παράδεισος).

10. Η Φανή απο την Νέα Σμύρνη θυμάται την δεκαετία 60 το θερινό σινεμά Λουίζα στην κάθοδο της λεωφ. Συγγρού, δίπλα ήταν το ζαχαροπλαστείο Γρηγόρης (μετά πήγε στην Αγ. Ελεούσα Καλλιθέας) με το περίφημο καιμάκι.

11. Ο Ανδρέας απο τον Νέο Κόσμο θυμάται τον πολυμήχανο ιδιοκτήτη του κινηματογράφου Ακτίς στη Λεωφ. Συγγρού. Κάπου μέσα δεκαετίας 60, ο συγκεκριμένος κινηματογράφος ήταν μόνο χειμερινός. Σκέφτηκε και γκρέμισε τον τοίχο της οθόνης και προχώρησε την οθόνη στο τέρμα του ακάλυπτου χώρου και έγινε και θερινός! Εβαλε καλοκαιρινές καρέκλες στον ακάλυπτο χώρο και πίσω ήταν τα κανονικά καθίσματα. Ετσι έπαιζε και σε περίπτωση βροχής.

12. Η Ανθή έχει καλοκαιρινό σπίτι στο Λουτράκι. Πάει συχνά στην Ηλέκτρα, ένα σινεμά δίπλα στην θάλασσα. Η αριστερή πλευρά του είναι ανοικτή στη παραλία, δηλαδή βλέπεις ταινία και ακούς το κύμα.

13. Η Ρέα έχει εξοχικό στον Κάλαμο. Φυσικά πάει συχνά στην Μαριάννα. Το συγκεκριμένο σινεμά έχει στους τοίχους εκπληκτική περικοκλάδα.

14. Ο Ανδρέας απο τον Μετς πήγε στα τέλη του 80 στο Οασις στον Νέο Κόσμο. Ηταν Σάββατο απόγευμα και ο κινηματογράφος περίμενε μήπως έρθει κάποιος άλλος. Αλλος δεν ήρθε και παράσταση δεν έγινε. Λίγο μέτα έκλεισε και έγινε γυμναστήριο του πανεπιστημίου.

15. Ο Βασίλης απο Μακρυγιάννη θυμάται το Ερέχθειον τη δεκαετία 60. Ηταν αυτός και η οικογένεια του σταθεροί πελάτες. Κάθε Δεύτερα ελληνική κωμωδία, κάθε Τετάρτη ακατάλληλο και δεν πηγαίνανε, κάθε Παρασκευή περιπέτεια. Στο πίσω μέρος του κινηματογράφου ήταν η ταβέρνα του Παρθενώνα πουμερικές φορές ερχόντουσαν ωραίες μυρουδιές απο τα παιδάκια. Τώρα στη θέση της ταβέρνας και του κινηματογράφου βρίσκεται το ξενοδοχείο Divani Palace.

16. Η Ιωάννα απο την Κυψέλη θυμάται το Μετροπόλ και τα αφιερώματα του στον Α. Χιτσκοκ κατά την δεκαετία του 80. Δεν έχει ξεχάσει τις ταινίες με πολύ σασπένς όπως "Ο δεσμώτης του Ιλίγγου", "Ο άνθρωπος που γνώριζε πολλά", "Το σχισμένο παραπέτασμα", "Στη σκιά των 4 γιγάντων", "Ο σιωπηλός μάρτυρας" και πολλές άλλες.

17. Ο Στέφανος απο την Δάφνη θυμάται το Μετροπόλιταν που ανέβασε την "Εμμανουέλα", αρχές 70, εποχές χούντας. Το σινεμά είχε ουρές ατελειώτες. Η ταινία παίχτηκε για 9 μέρες και μετά απογορεύτηκε. Φυσικά σ' αυτό το διάστημα είχε κόψει 600.000 εισιτήρια. Ακόμα το ίδιο

έγινε με το "Ιησούς Χριστός σούπερ σταρ" που το ανέβασε κατά αποκλειστικότητα ο Απόλλων στην Σταδίου. Η ταινία κράτησε λίγες μέρες απαγορεύτηκε. Την ξανανεβάσανε αργότερα με τον τίτλο "Jusus Christ υπερλαμπρό άστρο".

18. Ο Στέλιος από του Αμπελόκηπους θυμάται κάπου μέσα της δεκαετίας 60 που το εισιτήριο είχε πλατεία 7 δρχ και ο εξώστης που ήταν πιο φτηνός μόνο 6 δρχ (εξαιρείται το Αστρον στην Κηφισίας που είχε τον εξώστη πιο ακριβό). Οι κινηματογράφοι χωριζόντουσαν σε κατοιγορίες Α προβολής (ήταν οι πιο ακριβοί), Β προβολής και Συνοικιακοί. Αυτός πήγαινε σε Β προβολής που είχανε παράσταση 4-6, 6-8, 8-10, 10-12μμ, μαζί με τους φίλους στην πρώτη παράσταση που ήταν ακόμα πιο φτηνή. Τότε της μόδας ήταν ταινίες με Ηρακλή, Μασίστα, Σαμψών και φυσικά του Στιβ Ριβς. Αυτός και φίλοι έβλεπαν την πρώτη παράσταση και μετά μένανε και στη δεύτερη παράσταση να το ξαναδούνε. Κάπως έτσι βγήκε η έκφραση οι πρωινοί να φεύγουνε!

19. Ο Σπύρος απο το Αιγάλεω θυμάται τη δεκαετία 50 του κινηματογράφους με υποτιτλέζα. Τότε υπήρχε ο μηχανικός και ένας που εμφάνιζε τους υπότιτλους. Καμιά φορά τον έπιανε ο ύπνος και ξεχνούσε να βγάλει υπότιτλους και κόσμος άρχιζε να φωνάζει, Ετσι βγήκε η έκφραση χάσαπη γράμματα!

20. Ο Νίκος απο Χολαργό του άρεσαν τα σπαγκέτι γουέστερν. Ομως η χούντα τα είχε όλα τα γουέστερν Ακατάλληλα και μάλιστα ανέβασε το όριο ηλικίας από 14 στα 17. Ο Νίκος ήταν στην εφηβεία 14 στα 15 και είχε πάρει αρκετό ύψος. Ετσι βρήκε ένα τρόπο να μπαίνει στα σινεμά. Φόρεσε σακάκι με γραβάτα που τον έδειχναν μαγαλύτερο. Επίσης είχε μάθει τους κινηματογράφους με τις αυστηρές πόρτες δηλ. που δεν άφηναν εύκολα να μπει κάποιος. Ετσι είδε γουέστερν με Κλιντ Ιστγουντ, Τζουλιάνο Τζέμα, Φράνκο Νέρο, Αντονι Στέφεν κλπ.

21. Η Αννα απο την Νέα Ιωνία τις άρεσαν οι ταινίες με Τζέρι Λιουις και πήγαινε στην Αντζελα στην Πατησίων ή στο Αθήναιον στους Αμπελόκηπους. Τους συγκεκριμένους κινηματατογράφους τους είχε ο Σάββας Πυλαρινός της Σάββας Φιλμ και έφερνε ταινίες της Paramaunt. Ο Σκούρας της Σκούρας Φιλμ είχε την Fox και U.A. και κυρίως το Αττικόν και τον Απόλλωνα στη Σταδίου. Και ο Δαμασκηνός - Μιχαηλίδης έιχαν την M.G.M, Columbia, Universal και W.B. και τους κινηματογράφους κέντρου Παλλάς, Μαξίμ και Ορφέα.

22. Ο Αποστόλης θυμάται το 1966 πήγε στην Τιτάνια στην Πανεπιστημίου και είδε την κωμωδία με Τσίτσο & Φράνκο "Οι 2 τορέρο". Απο αυτή ταινία έμεινε η ατάκα της εποχής

Τσίτσο το λιμάνι φεύγει. Μετά έγινε φανατικός θεατής, όπως και πολλοί άλλοι, του κωμικού ιταλικού διδύμου.

23. Η Μάρθα απο την Ηλιούπολη δεν θα ξεχάσει τους ναούς της τέχνης όπως Αλκυονίς στην Ιουλιανού και Στούντιο στα Πατήσια. Δεν θα ξεχάσει ταινίες όπως του Ταρκόφσκι, Γκιουνέι και άλλων.

24. Η Κατερίνα από το Καλαμάκι θυμάται τέλη δεκαετίας 60 τους θερινούς Αχίλλειον και Αύρα που είχε δίπλα μία ωραία ταβέρνα του κυρ Ανδρέα με ωραίο κήπο. Η Κατερίνα μας υπενθυμίζει ότι εκείνη την εποχή η φτηνή καλοκαιρινή διασκέδαση ήταν το πρωί τα μπάνια στις παραλίες της Αττικής και το βράδυ τα σινεμά και οι ταβέρνες.

25. Η Αγγελική απο τον Βύρωνα θυμάται το θερινό Αλσος Παγκρατίου μέσα στο πράσινο που είχε δίπλα το θερινό Θέατρο που πέρασε τέλη δεκαετίας 70 η Ελεύθερη σκηνή με Φασουλή, Παναγιωτοπούλου, Χρυσομάλλη κ. α.

26. Ο Γιάννης θυμάται τα καλοκαίρια στην Ζαχάρω που πηγαίνανε να δει τσάμπα την ταινία στην Ολυμπία ανεβαίνοντας σε μια συκιά. Κάτω απο το δέντρο καθόταν μια γριά και φώναζε να φύγει. Ομως ο Γιάννης της έλεγε να σταματήσει αλλιώς θα την κατουρήσει!

27. Η Νίκη από τους Αμπελόκηπους θυμάται τις ελληνικές ταινίες με Ψάλτη και Μουστάκα στην Αμίκα και μετά σουβλάκι στον Άγγελο.

μαζί με το εισιτήριο έδιναν στις γυναίκες μία γαρδένια.

28. Ο Τάσος απο Περιστέρι θυμάται δεκαετία 60 που αγόραζε με 50 λεπτά ή μία δραχμή

ένα σακουλάκι πασατέμπο. Τότε μία δραχμή είχε το εισιτήριο για τα λεωφορεία ή μία εφημερίδα.

29. Ο Στάθης θυμάται τον Απόλλωνα στη Σταδίου που είχε βάλει το σύστημα σεσουράουντ. Αυτό το σύστημα δημιουργούσε παλμικές κινήσεις μέσα στη αίθουσα. Η πρώτη μεγάλη

επιτυχία ήταν το 1974 ο "Σεισμός" μετά συνεχίστηκε με τη "Ναυμαχία του Μίντγουει", τον "Δολοφόνο του λούνα παρκ". Αυτό το σύστημα δεν κράτησε πολλά χρόνια όπως το σινεράμα στο Ράδιο Σίτυ.30. Η Ελένη θυμάται πριν λίγα χρόνια το καλοκαιρινό σινεμά στους Μυτιληνιούς της Σάμου που πρόσφεραν λουκουμάδες. Εκεί είχαν δει το "Γάμος αλα ελληνικά" συνοδεία λουκουμάδων. 31. Ο Σταμάτης θυμάται αρχές δεκαετίας 60 έμενε στη 2α στάση Καλαμακίου και κάθε Κυριακή πρωί έπερναν το βαρκάκι μεχρι το Φλοίσβο, πηγαίνανε στο Απόλλωνα του Παλ. Φαλήρου που έπαιζε παιδικό σινεμά. Η επιστροφή γινόταν με αμαξάκι!

32. Ο Κυριάκος από το Περιστέρι θυμάται αρχές δεκαετία 80 όταν υπηρετούσε τη στρατιωτική θητεία του στη Σάμο και σε κάθε έξοδο πήγαινε σ' ένα χειμερινό σινεμά στο Πυθαγόρειο. Ομως όταν είχε άσχημο καιρό δεν έπιανε καράβια και έπαιζε την ίδια ταινία και φυσικά δεν πήγαινε κανείς! Επίσης υπήρχε μια σόμπα στη μέση της αίθουσας. Πάνω σε αυτήν ζεστένανε τις κονσέρβες με τα τυράκια υπηρεσίας.

33. Η Ρένα λέει:

Άλλοι τρεις κινηματογράφοι στα Καμίνια του Πειραιά που θυμήθηκε η μαμά μου.

Το Λουξ θυμάται ότι ήταν στη οδό Αγίου Ελευθερίου, που παλιά λεγόταν Αγ.Ιωάννου Ρέντη γιατί είχε κατεύθυνση προς τα εκεί.

Το Γκλόρια, στη οδό Βασιλικών και Αραχώβης δίπλα από το παλιό εργαστάσιο της ΣΠΑΠ (τώρα ΟΣΕ). Αυτό έφερνε πολύ ωραίες ταινίες και η μαμά μου λέει ότι ερχόταν κόσμος ακόμα κι από την Καλλίπολη. Μέχρι πριν λίγο καιρό υπήρχε η πινακίδα της ξεθωριασμένη αλλά τώρα μάλλον έπεσε. Εκεί τον Ιούνιο του '63 πήγαινε η τωρινή γυναίκα του θείου μου με την αδερφή της και την μητέρα τους να δούνε τα "Κόκκινα φανάρια" και συναντήσανε τυχαία κάποια γειτόνισσα. "Πού πάς τέτοια ώρα με τις κόρες σου, κυρα-Γιαννούλα", τους ρωτάει η κουτσομπόλα. "Ε, του Αη-Γιάννη του Κλήδονα αύριο, πάμε με τα κορίτσια για ολονυχτία στην εκκλησία για τη χάρη του", της απάντησε η πονηρή.

Και τέλος υπήρχε πάλι στην Αγίου Ελευθερίου το Φρύνη που έφερνε εργάρες, όπως μου είπε η μαμά μου.

Οπότε μέσα σε μια γειτονιά 500μ. υπήρχαν τουλάχιστον 4 που θυμάται η μαμά μου: το Βαρβάρα, το Λουξ, το Γκλόρια και το Φρύνη.Νομίζω στον Αρχάγγελο του Πάθους σε σκηνή Καφετζόπουλος-Λαζαρίδου που είναι μέσα σε σινεμά και κάνουν κάτι άσεμνο!!! Σημείωση εδώ: όταν είχαμε πάει με τον Ντίνο να δούμε την ταινία στο Όπερα στην Ακαδημίας (τον πρώτο χρόνο της σχέσης μας) μπροστά μας καθότανε η Μελίνα Μερκούρη και πέσαμε πρόσωπο-πρόσωπο στο διάλειμμα στις τουαλέτες και έπαθα πλάκα από τον αέρα της, αν και ήταν ήδη σε προχωρημένη ηλικία και άρρωστη.

34. Ο Γιάννης θυμάται

Ψάχνοντας στο internet βρήκα την απίστευτη δουλειά που έχεις κάνει και λόγω της ιδιαίτερης σχέσης μου με τον κινηματογράφο αισθάνομαι την ανάγκη να σε ευχαριστήσω για αυτή σου την προσφορά. Πραγματικά η δουλειά σου είναι ένα κόσμημα που θα στολίζει και θα συνοδεύει γιά πάντα, όλους εμάς που αγαπήσαμε, ζήσμαε και μεγαλώσαμε μέσα του.....

Απλά γιά να ξέρεις στην κατηγορία Πελοποννήσου που αναφέρεσαι, ο κινηματογράφος Ορφεύς ήταν ο κινηματογράφος του παππού μου Σπύρου Μαυροειδή στο κέντρο του Άργους. Ο παππούς ήταν ένας παλιός πλανόδιος κινηματογραφιστής, πριν απο τα χρόνια της κατοχής, που κατάφερε να φτάσει εκεί που έφτασε κάποια στιγμή με τον Ορφέα. Ανάμεσα στα 6 παιδιά του, ήταν και η μητέρα μου...και λέω ήταν γιατί πλέον δεν ζεί αφού την έχασα νωρίς στα 63ης χρόνια το 2005.

Σε αυτό τον κινηματογράφο η μητέρα μου, ταμίας τότε γνώρισε και ερωτεύτηκε τον πατέρα μου, και σε αυτο τον κινηματογράφο μεγάλωσα μέχρι να πάω φαντάρος, γυρίζοντας καρούλια στο καμαράκι προβολής και χτυπώντας το <γκόνγκ> των διαλειμμάτων, μέχρι την τελευταία ταινάι προβολής που έμελε να είναι το <Σινεμά ο Παράδεισος>!!!!!

35. Η Νατάσσα από τα Ιλίσια νοσταλγεί τις γαρδένιες που μοίραζε ο ταμίας μαζί με το εισιτήριο στο σινεμά Έλενα.

36. Η Ρένα λέει:

Χθες στην ΕΤ3 έδειχνε το Ραντεβού στη Βενετία του Δαδήρα που είχα να δω πολλά χρόνια. Η ταινία έχει γυριστεί στο κρουαζιερόπλοιο ΑΧΙΛΛΕΥΣ των Olympic Cruises, νομίζω του εφοπλιστή Νομικού που είχε και το ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ. Η ταινία είναι γυρισμένη το 1960 κι ο μπαμπάς μου δούλευε καμαρώτος σ'αυτό μέσα στη δεκαετία του 60 για αρκετά χρόνια, νομίζω σε γραμμή Αλεξάνδρεια-Πειραιάς-Βενετία-Μασσαλία, την ίδια εποχή που γυρίστηκε η ταινία.  Να 'ταν εδώ να σου τα 'λεγε...

Επίσης στο ίδιο καράβι έχουν γυριστεί σκηνές από το ΚΛΩΤΣΟΣΚΟΥΦΙ με την πασίγνωστη σκηνή με τη Βουγιουκλάκη που της πέφτουν οι κεφτέδες στις σκάλες.  Τότε ο μπαμπάς μου ήταν μπροστά στα γυρίσματα, αλλά δεν τον έχω δει πουθενά σε κανένα πλάνο. Μου είχε πάντως πει ότι σε πρόβες των σκηνών, ο Αλεξανδράκης φίλησε κανονικά τη Βουγιουκλάκη κι εκείνη σταμάτησε το γύρισμα δίνοντάς του ένα τρομερό χαστούκι!!

37. Νίκος για σινεμά Τερψιθέα

Ξεκίνησε το 1958 , έκλεισε το 1983 , είχε 750 θέσεις  από τις οποίες 250 στον εξώστη.

  Λειτουργούσε , τις καθημερινές , ως κινηματογράφος από το απόγευμα έως το βράδυ (3 παραστάσεις) και τα πρωινά ως αίθουσα διαφόρων εκδηλώσεων (πολιτιστικών και άλλων). Υπήρξαν ταινίες , όπως η δασκάλα με τα χρυσά μαλλιά η οποία παιζόταν για 48 εβδομάδες συνεχώς , η το Τζ. Μπόντ επιχείρηση χρυσοδάκτιλος , που παιζόταν για 41 εβδομάδες. Τις Κυριακές , γίνονταν τα γνωστά ΜΟΥΣΙΚΑ ΠΡΩΙΝΑ με τον Νίκο Μαστοράκη και τον Κίμωνα Αρέτα , από τα οποία έχουν περάσει όλα τα γνωστά Ελληνικά μουσικά συγκροτήματα της δεκαετίας 60-70.

  Οι γιγαντοαφίσες οι οποίες διαφήμιζαν κάθε καινούρια ταινία , ήταν ζωγραφισμένες από Έλληνες- άσημους τότε -  ζωγράφους , όπως ο Μυταράς.